Brus, Bert

Bert Brus zoekt naar het minimum. Hij vertelt een verhaal met weinig woorden, bijna als een haiku. Met ogenschijnlijk simple lijnen en oppervlaktes en met een ogenschijnlijk beperkt kleuren pallet. Het verhaal dat Bert vertelt lijkt eerst ook een logisch kort verhaal. Maar iedere kijker wordt zo geboeid dat hij weer opnieuw zal kijken en zich realiseert dat er eigenlijk heel veel gebeurt, niet alleen omdat het verhaal iets vervreemdends heeft maar ook omdat de techniek noch het kleurenpallet verre van eenvoudig is.

Op de werken van Brus is het bijna altijd zoning. Het klare licht versterkt de heldere lijnen, creeert een gevoel van onbevangenheid en vrolijkheid. Veel werken hebben een knipoog in zich. Er gebeurd veelal iets dat niet kan, er is een referentie naar Magritte, zelfs Escher. Veel schilderijen hebben daardoor iets van humor, lichtheid in zich. Door het kleurcontrast en het lijnenspel krijgen de schilderijen een spanning in zich die veel dieper gaat dan de knipoog die de toeshouwer als eerste ziet. Een werk van Bert Brus trekt, welhaast onvermijdelijk, de aandacht om voor een tweede en derde keer weer terug te kijken. Gelukkig, want juist dan valt de gerafineerdheid en diepte van de werken op.